ich zdjęcia znajdą się w którymś z czasopism opisujących życie sławnych ludzi. Obciągnęła czerwoną sukienkę, bezskutecznie próbując ją wydłużyć choć tyle, by przykrywała udo przynajmniej do połowy. Lulu nie zwykła się skromnie ubierać, a jeśli dodać do tego wzrost Carrie, to okazało się, że prawie całe nogi ma odkryte. Do tego jeszcze ten dekolt, prawie do pasa... Carrie czuła się w tej sukience bardziej rozebrana aniżeli ubrana. Nie odgarnęła spadających jej na oczy czarnych włosów. Wolała nie pokazywać twarzy, mimo że nikt R S nie przyglądał się akurat tej części jej ciała; co innego przykuwało wzrok, zwłaszcza mężczyzn. Jakoś udało jej się niepostrzeżenie wejść do gabinetu Darrena. Zamknęła za sobą drzwi i odetchnęła z ulgą. Postawiła na biurku kieliszek z niedopitym szampanem, zdjęła z poręczy krzesła marynarkę Darrena i wsunęła dłoń do prawej kieszeni. - Robisz to dla sportu czy dla pieniędzy? http://www.amatorzyna.pl rzucił zabawkę na podłogę i zrobił krok w stronę Carrie. Potem drugi. I jeszcze jeden. - Ty chodzisz! - szepnęła zachwycona i wyciągnęła ręce do Darmy'ego. - Chodź do mnie. Chodź, maleńki. R S Danny pisnął, zrobił jeszcze trzy kroczki, a potem usiadł na pupie. - Chodzisz! - wołała Carrie, unosząc chłopczyka do góry. - Jesteś bardzo dzielny, kochanie. Chciała pobiec do Nika, powiedzieć mu o tym wielkim wydarzeniu... Nie poszła. Usiadła na kanapie, tuląc zadowolonego z siebie Danny'ego. No bo po co miałaby iść do Nika? Jasno dał jej do
- Najbardziej ze wszystkiego chciałabym skończyć z tym raz na zawsze. Kazać ci się wynieść i nigdy więcej nie zbliżać do mnie ani do naszych dzieci... - Urwała, bo nagle osłabła. - Lizzie? - Postąpił krok w jej stronę. - Dobrze się czujesz? Sprawdź zgodna z prawdą. Praca trzyma mnie przy zdrowych zmysłach. Dziennikarka, wiedząc o chorobie Jacka, uznałaby, że pani Wade to właśnie miała na myśli. Ale Lizzie nie wypowiedziała tych słów ani do niej, ani do nikogo innego. Nawet do swojej matki, Angeli Piper, czy Gilly Spence, która pomagała jej w opiece nad Jackiem i pozostałymi dziećmi, wykonując przy tym inne drobne prace domowe i stanowiąc tym samym jeszcze jedno dobrodziejstwo losu. Praca trzyma mnie przy zdrowych zmysłach. Żadna z nich nie zrozumiałaby, o co w gruncie rzeczy jej chodzi. Uznałyby, że jeśli od czasu do czasu siły emocjonalne Lizzie ulegają lekkiemu zachwianiu, dzieje