jakie emocje wywoła w nim patrzenie na zaokrąglający się brzuch Milli albo wyczuwanie dotykiem coraz silniejszych kopnięć i ruchów dziecka. A jeśli jego tak to wszystko rozkosznie rozkładało, to jak an43 3 musiała się czuć Milla? Nawet w ostatnim miesiącu ciąży widział, jak jego żona, bardzo już zmęczona fizycznie, zamiera nagle z rękoma na brzuchu i z łagodnym uśmiechem na twarzy Zanurzona w intymnej sferze, do której nie ma wstępu nikt inny Sama ze swoim dzieckiem. Aż wreszcie pojawił się Justin, zdrowy i rozkrzyczany, a David czuł, jak unosi go ulga, szczęście i euforia. Od tego czasu minęło sześć tygodni, u każdy dzień zdawał się przynosić coś nowego: czarne włoski niemowlęcia bardzo pojaśniały, oczka stały się niebieskie i ciekawe świata. Mały zaczynał zauważać przedmioty, rozpoznawać głosy, machać energicznie rączkami. Uwielbiał się kąpać. Inaczej płakał, gdy był zły, inaczej, kiedy był głodny, jeszcze inaczej, kiedy coś mu się nie podobało. Milla nauczyła się rozpoznawać jego różne krzyki już po kilku dniach. Zmiany dokonujące się w żonie także fascynowały Davida. http://www.dentysta-krakow.edu.pl/media/ dzieckiem. - Nie będę rozmawiał - powiedział poważnie Max, spocony, blady, z podkrążonymi oczami. - Jesteście nieznajomi. - Właśnie tak jest - powiedziała Milla, kucając obok niego i wyjmując butelkę z wodą. - Chce ci się pić? Nie musisz rozmawiać, wystarczy, że kiwniesz głową. Kiwnął. Wielkie brązowe oczy patrzyły nieufnie. Kobieta odkręciła butelkę i podała chłopcu. - Proszę, pij. an43 139 Chwycił butelkę obiema dłońmi: jeszcze trochę pulchnymi jak u
ciebie? - Nie. Nie dowiedzieli się, że tam jestem. Zaskoczył mnie i uziemił zupełnie inny facet. - O rany... - powtórzyła Olivia. - Zrobił ci coś? Byłaś już u lekarza? - Nie i nie. Sprawdź - Nic nie poradzę. Przepraszam. Facet odłożył słuchawkę, a Milla głośno wypuściła powietrze. - I co powiedział? - spytała niecierpliwie Joann. an43 93 - Właśnie - odezwał się za ich plecami niski głos, całkowicie wyprany z emocji. - Co powiedział? Joann aż podskoczyła, pisnąwszy cicho, i odwróciła się. Milla zerwała się tak gwałtownie, że krzesło na kółkach pojechało do tyłu, uderzając o biurko. Stanęła obok Joann i zamarła, patrząc na mężczyznę stojącego w drzwiach. Ciarki przeszły jej po plecach, a serce waliło jak oszalałe. Były w biurze same. Drzwi zamknięte od