będzie torturował ofiary, a potem je zniszczy raz na zawsze. Żałosne istoty, przekonane o tym, że cnoty chronią je jak pancerz. Że są górą, gdyż stoją po stronie dobrej sprawy. Głupcy, zaślepieni własną żałosną ignorancją. Zbliżył się do domu niczym cień, cień sunący tak płynnie i miękko jak krew płynąca w żyłach. Jakie to ostatecznie okazało się łatwe! Mógł teraz wejść i rozprawić się ze wszystkimi, którzy tam przebywali. Poczuł pokusę, by tak zrobić, by okazać swoją moc, moc, za którą stały wieki, najpotężniejszą moc na ziemi. Jego wola była silniejsza niż wola tych słabych istot, które tak śmiesznie wierzyły w siebie i swoje dobro. A jednak... Eksplodował w nim dziki gniew, gdy jakaś siła nie pozwoliła mu wtargnąć do domu, który okazał się niedostępny niczym ufortyfikowana przeciw niemu twierdza. Coś broniło mu wejścia. Rozwścieczony, jeszcze kilka razy próbował wedrzeć się do środka, lecz nie zdołał sforsować niewidzialnego muru. Powiedział sobie, że niedługo, bardzo niedługo i tak wejdzie bez przeszkód, gdyż zaproszenie przyjdzie ze środka twierdzy, gdyż zadbał o to, by przekonać do siebie kogoś, kto znajdował się w jej najbliższym otoczeniu. Skoro nie wskóra nic gniewem, osiągnie swój cel cierpliwością. http://www.domaszkowice.pl/media/ może przynieść przyszłość. Dawno, dawno temu serce Jessiki przepełniała nadzieja, niezależnie od tego, z jakimi trudnościami przychodziło jej się zmierzyć, a było ich wiele. Potem zaszło coś... Jednak teraz, dzięki jego dotykowi, nadzieja obudziła się w niej na nowo, zjawiając się jednocześnie z tym przeszywającym, zarazem słodkim i bolesnym pragnieniem. Nagle wszystko inne przestało mieć znaczenie, a Bryan chyba myślał to samo, ponieważ już nic więcej nie powiedział, tylko pocałował ją. Tym razem zrobił to bez takiej szalonej desperacji jak poprzedniej nocy, tym razem jego pocałunki wyrażały to, co było ukryte w głębi jego serca i duszy, co było najprawdziwsze. Jessica odpowiedziała w podobny sposób, szukając odpowiedzi na pytania, których żadne z nich nie zadało na głos oraz próbując zaspokoić swoją potrzebę, swoją tęsknotę za tym, co
częściej niż mężczyźni. - O czym ty mówisz? - Kiedy Larry oświadczył, że Sheila spała z każdym z nas, miał na myśli naprawdę wszystkich. I nikt nie zaprotestował, musisz to przyznać. - Nadal nie rozumiem. Sprawdź udowodnię dzięki temu, że dobrze mi idzie w pracy. Nate uśmiechnął się. - Nie, tutaj ja jestem gospodarzem. Możesz zapłacić na przykład... w poniedziałek. Wypróbujemy tę restaurację nouvelle cuisine przy drodze. W ten sposób udowodnisz, że w pracy idzie ci wprost nadzwyczajnie. - Nate! - mitygowała go Kelsey. Dane nie przeraził się jednak tą propozycją. - W porządku, w poniedziałek. Też o siódmej? - O siódmej - zgodziła się Cindy. - O rany, to jest przecież zwykły dzień pracy. - Jest pracoholiczką - zażartował Jorge.