-4- Milla wróciła do mieszkania po czwartej trzydzieści. Była tak skonana, że marzyła tylko o padnięciu na łóżko i zagrzebaniu się w pościeli. Tak blisko. Nie mogła pozbyć się tej natrętnej myśli. Przez całe lata podsycała swą nadzieję i determinację skrawkami nic niewartych, pustych informacji. Teraz wszystko się zmieniło: widziała tego człowieka, wiedziała, że żyje i że bywa w konkretnym rejonie. Jednak nie czuła nic prócz rozpaczy: mogła go dzisiaj dopaść, a on się wymknął. - Nie pozwolę się tak zdołować - powiedziała głośno, idąc do łazienki i zrzucając z siebie brudne ciuchy - Nie pozwolę! Tak przetrwała piekło ostatnich dziesięciu lat: stanowczo odmawiając poddania się. Czasem czuła się jak ci japońscy żołnierze po drugiej wojnie światowej: walczący długo po kapitulacji, której nie przyjęli do wiadomości. Nigdy go nie znajdziesz, mówili ludzie. Zajmij się własnym życiem, mówił jej własny brat. Justin był tak malutki, kiedy go porwano, że dziś nie miałaby szans go rozpoznać, chyba tylko przez test DNA. A nie mogła przecież jeździć po kraju, domagając się http://www.meble-drewniane.net.pl wśliznął się do środka z pistoletem wymierzonym prosto w głowę kobiety - Hola! - powiedział z szerokim uśmiechem, siadając na fotelu pasażera i zamykając za sobą drzwi. - Pamiętasz mnie? Jej oczy otwarły się szeroko: słodki widok. Ale w następnej chwili dłoń kobiety szybko niczym wąż poderwała się w górę i Pavon zobaczył czarną lufę pistoletu skierowaną wprost w swoje jedyne oko. - Hijo de la chingada, a ty mnie pamiętasz? - odparła powoli po hiszpańsku. Suczy synu, a ty mnie pamiętasz? Jej ręka nawet nie drgnęła. W oczach była tylko spokojna, lodowata nienawiść. Pavon spojrzał w te oczy i zobaczył własną śmierć - chyba że naciśnie spust jako pierwszy... Drzwi za jego plecami otworzyły się raz jeszcze i Pavon poczuł
- Dwóch mężczyzn zaatakowało ją na targu - westchnęła ciężko. - Zabrali Justina. Milla próbowała bronić dziecka, no i jeden z bandytów dźgnął ją nożem. - O Boże - sapnął RP, wpadając na salę. Umilkł, rzuciwszy okiem na Millę, i zaczął pospiesznie przygotowywać sprzęt. Justin! David aż zatrząsł się po raz drugi i bez namysłu skoczył Sprawdź - Daj mi jakąś formalną rozpiskę wydatków - powiedziała, nie chcąc zostawiać sprawy niedopowiedzianej. an43 230 - Jak mam zaksięgować łapówkę? - spytał; jego twarz znów nie wyrażała absolutnie niczego. - Normalnie, jako łapówkę. Płacimy je cały czas. To podstawowy sposób zdobywania informacji. - Są inne. Ale łapówka też czasem działa. Wyjął komórkę i zadzwonił do kogoś - pewnie do chłopaka od samochodu, z którym ustalił miejsce spotkania i odbioru auta. Zjawił się jednak inny nastolatek, młodszy od tamtego, za to z jeszcze