Diaz podszedł do Milli i przykucnął przed nią, ujmując jej dłonie. Zimny wilgotny wiatr bawił się kręconymi włosami kobiety. - To dlatego go oddałaś? Żeby spłacić swoją dawną winę? - Nie. Oddałam go, bo tak właśnie należało postąpić. Dostrzegła, jak Diaza przechodzi dreszcz - i uświadomiła sobie, że przecież był cały czas na zewnątrz, bez kurtki. Nie zastanawiając an43 453 się, odwinęła koc i zaprosiła go na wygrzane miejsce. Kiedy już usadowili się owinięci szczelnie, Milla praktycznie półleżała na Diazie, z głową opartą na jego ramieniu. Ciepło ich ciał szybko przegnało zimowy chłód. - Nie ma nic złego w normalnym życiu - powiedział łagodnie, głaszcząc ją po twarzy - Nie ma nic złego w cieszeniu się szczęściem. Milla zastanawiała się przez chwilę nad tymi słowami. Nagle poczuła się tak, jakby stała nad stromym urwiskiem miotana podmuchami porywistego wiatru. - To... zbyt szybko. Nawet przyznanie, że kiedyś, w nieokreślonej przyszłości, może http://www.nowapsychologiabiznesu.pl/media/ Jedna z widzących to kobiet zdołała zapamiętać część numeru rejestracyjnego odjeżdżającego auta. Mając te informacje, Poszukiwacze mogli już zorganizować punkty obserwacyjne, rozstawić ludzi z lornetkami, aby wypatrywali niebieskiej hondy accord z mężczyzną za kierownicą. Kiedy auto zostanie dostrzeżone, obserwatorzy uruchomią Poszukiwaczyw samochodach, ci dogonią hondę i odczytają numer rejestracyjny. Nie będą próbowali zatrzymać mężczyzny - po zlokalizowaniu auta przekażą wszelkie dane lokalnej policji i pozwolą jej działać. Milla sprawdziła czas: w Kalifornii ósma czterdzieści trzy Na drogach o tej porze jest tłok, co może ułatwić lub utrudnić sprawę. Jeśli ludzie jadący do pracy będą słuchać radia, usłyszą ich an43
275 - Zgadza się. I co z tego? - Jeśli nie ma pan nic przeciwko, to chcielibyśmy porozmawiać o pańskim bracie. - Którym bracie? Diaz zawahał się; nie znali imienia. Sprawdź Diaz milczał. Jego zimne oczy bezlitośnie mierzyły wzrokiem Lolę. - To ty zajmowałaś się porwanymi dziećmi - powiedział wreszcie. Milla zesztywniała, gwałtownie unosząc głowę. Lola należała do gangu? Na twarzy gospodyni nie było już widać współczucia, tylko poczucie winy Milla usłyszała gniewny, niski pomruk - i skonstatowała zdziwiona, że ten głos wydobył się z jej własnego gardła. Ręka Diaza silniej objęła jej ramiona, nie pozwalając Milli się ruszyć. - Moja przyjaciółka wyłupiła Pavonowi oko, walcząc o swoje dziecko. Lorenzo na pewno ci o tym powiedział, nawet jeśli nie widziałaś okaleczonego Pavona. Powinnaś to pamiętać. Powinnaś pamiętać dziecko.