Lucy nie zmieniła tu żadnego szczegółu. Staroświecki pstryczek na ścianie zapalał lampę z mlecznego szkła, oświetlającą spłowiały, ręcznie tkany dywanik, tapetę w róże i kredens z naczyniami stołowymi. Przy jednej ze ścian stało pianino z lat dwudziestych. Lucy marzyła, że kiedyś je nastroi, wypierze dywanik, wycyklinuje podłogę, zmieni tapety i zaprosi całą rodzinę na Święto Dziękczynienia. Może nawet jej teść zechciałby przyjechać. Niewiele pracy trzeba by włożyć, aby ten pokój stał się bardzo piękny. Nagły powiew chłodnego powietrza wywołał gęsią skórkę na jej ramionach. Ktoś otworzył okno. Znowu. Stare, wysokie okna były wypaczone i otwierały się z trudem. Lucy w lecie prawie nie używała jadalni, toteż nie zawracała sobie głowy szarpaniem się z klamkami. Zamierzała je zakonserwować, ale jeszcze się do tego nie zabrała. Przesunęła ręką po ścianie i zapaliła światło. To musiała być sprawka któregoś z dzieci. Kto inny mógłby się zakraść do domu i otworzyć okno? Na podłodze coś zabłysło. Lucy podeszła bliżej i zobaczyła http://www.olejek-arganowy.info.pl - Tak! Krew leciała mu z nosa jeszcze przez dwadzieścia minut! Tak mówił Lionel. - Ale dlaczego, u licha, Sinclair miałby bić Williama? Wie, że jesteśmy przyjaciółmi. Lucy się zarumieniła. - William coś powiedział - wyszeptała, choć mógł ją usłyszeć tylko Lord Baggles, który spał na parapecie. - Co? - Victoria zmierzyła przyjaciółkę wzrokiem. - Na mój temat, prawda? Panna Havers pokiwała głową. - I Sinclair go uderzył? - Kilka razy. Chyba by go zabił, gdyby nie odciągnął
za pergolą. - Uśmiechnęła się. - To było bardzo miłe z twojej strony, że nas nie znalazłeś. Odpowiedział uśmiechem. - Na tym polega zabawa. Wracając do tego, co powiedziałaś. .. Nie wydaje mi się, by Lucrezia bawiła się z nimi na dworze. To raczej... - urwał, szukając odpowiedniego Sprawdź dziennego, gdy nagle zmroził go głośny męski śmiech. Odwrócił się, nadal trzymając Victorię na rękach. We frontowych drzwiach stał wysoki, muskularny mężczyzna. - Kingsfeld. - Sin Grafton. Zdaje się, że ostatnim razem widziałem cię w podobnej sytuacji. Victoria spojrzała na niego badawczo. - Naprawdę? Choć lubił Astina, w tym momencie nie uroniłby łzy, gdyby ten spadł ze schodów i skręcił sobie kark. - Nie pamiętam - odparł swobodnym tonem. -