Pia popatrzyła na zmieszaną minę niani i stanowczą twarz Federica. Klamka zapadła, domyśliła się. Zwalnia ją. Nie odezwała się ani słowem, ale serdecznie współczuła dziewczynie. Nagłe ogarnęło ją przejmujące poczucie, że już kiedyś czegoś podobnego doświadczyła. Ile miała lat, gdy po raz pierwszy pracowała jako opiekunka do dzieci? Chyba nie więcej niż ta dziewczyna. Jej praca też miała przykry finał. Długo nie mogła się po tym pozbierać. Gdy niania odeszła, Pia puściła oko do chłopców. Głowa pulsowała bólem, ale starała się nie zwracać na to uwagi. - Nie przejmujcie się. Wypadki chodzą po ludziach. Nic takiego się nie stało. - Miała nadzieję, że jej przesłanie dotrze też do księcia. Może da dziewczynie jeszcze jedną szansę. Chłopcy nadal mieli posępne buzie. Pia wyciągnęła rękę, napięła muskuły. - Widzicie, jaka jestem silna? To tylko lekkie draśnięcie, nic poważnego. R S http://www.reologiawbudownictwie.com.pl – Och nie, tym nie musisz się martwić. Nie chcę mu tylko zepsuć niespodzianki. Madison pokiwała głową. – Dziadek zawsze lubił nas zaskakiwać. Czy widziała pani już wodospad? – dodała nieoczekiwanie. Owszem, podczas poprzedniej wizyty, pomyślała Barbara, nie zamierzała się jednak do tego przyznawać, więc przecząco potrząsnęła głową. – Och, musi go pani zobaczyć. To niedaleko. Czy ma pani trochę czasu? Mogę panią zaprowadzić. To nie potrwa długo. – Nie jestem odpowiednio ubrana... – Jest ścieżka, którą możemy pójść. Wprawdzie jest trochę dłuższa niż droga wzdłuż strumienia, ale za to łatwiejsza.
Dzięki nim poznałam ten język. Wszyscy uczniowie uczyli się francuskiego, przez cały czas pobytu w szkole. Potem słuchałam taśm, żeby nie zapomnieć. - Super! - z uznaniem oświadczył Jeremiah. - Nauczysz nas trochę? - Oczy Benjamina Sprawdź Z ulgą posłuchała go. Wiedziała, że Sebastian żartuje, żeby rozładować napięcie, ale jego oczy pozostawały poważne. – Czy miałeś kontrolę nad sytuacją? – zapytała go po chwili. – Nie – uśmiechnął się. – Ale starałem się coś wymyślić. Jack podał Sebastianowi pistolet Mowery’ego i podszedł do synowej. – Lucy – wyszlochał. – Boże drogi, Lucy. Poczuła spływające po twarzy łzy. – Dzieciom nic się nie stało – zapewniła go. – Idźcie stąd – powiedział Sebastian, celując w Darrena z jego własnej broni. – Idźcie do dzieci. Przekażę pana Mowery’ego policji. Tym razem niczego nie zaniedbam. Jack wziął Lucy za rękę i ruszyli w stronę wodospadu. Po