Nikomu by tego nie zdradził, jednak poczuł się nieco przytłoczony, gdy nagle zaczęła się śmiać. Wprawdzie od razu wyjaśniła, że rozśmieszyli ją chłopcy, lecz nie mógł się pozbyć podejrzeń, że być może śmiała się z niego... Rozległo się pukanie do drzwi, Pierce się odwrócił. Na progu stała Amy. Złota bluzka podkreślała głębię jej brązowych oczu, spódniczka odsłaniała zgrabne kolana. Amy była w butach na wysokich obcasach, przez co jej nogi wydawały się jeszcze dłuższe. Jasnobrązowe włosy nadal miała upięte. Pierce mimowolnie zastanowił się, czy są bardzo długie. I jak by wyglądały rozpuszczone. Gdyby tak wyjąć wszystkie spinki, zanurzyć palce w miękkich puklach... - Proszę - rzekł, odpychając od siebie obrazy podsuwane przez wyobraźnię. - Może przyszłam nie w porę? - upewniła się http://www.smaczno-pizzeria.net.pl/media/ z mgły. - Ale mnie przestraszyłeś! Już myślałam, że to potwór Frankensteina. - Pewnie byś go adoptowała. Odpowiedział mu stłumiony śmiech. - Twojej lady Stanton nie spodobała się moja obecność. Sinclair wziął żonę za rękę. - Chodźmy do domu. Zimno dzisiaj. - Uważa, że popełnię jakieś głupstwo. - Wcale nie. Victoria zatrzymała się w pól kroku. - Pocieszasz mnie? Udajesz, że jestem pomocna?
– Gdybyś sobie jednak coś przypomniała, to mi powiedz. Madison bez słowa skinęła głową. Żadnego zniecierpliwienia, żadnej ironii. To było podejrzane. Albo Lucy wyglądała na tak wyczerpaną, że córka postanowiła dać jej spokój, albo też rzeczywiście miała coś do ukrycia. – Posłuchajcie – odezwała się Lucy. – Mam teraz dużo rzeczy Sprawdź Siniaki nabierały barw, ale życiu Sebastiana chyba nie zagrażało żadne bezpośrednie niebezpieczeństwo. Gdyby chciała teraz zadzwonić na policję, nie mógłby jej powstrzymać. Włączyła wentylator pod sufitem i wyszła. Jeszcze przez chwilę nasłuchiwała przy drzwiach, ale Sebastian nie poruszał się. Gdyby próbował wstać z łóżka i znowu upadł, zostawiłaby go na podłodze. Nie miała już więcej siły. Poszła na górę. Madison i J.T. czekali na nią w gościnnym pokoju. Był skromnie umeblowany, z oknem wychodzącym na podwórze przed domem. – Jak się czuje Sebastian? – zapytała Madison.