ale zdołała przykuć jego uwagę. I zrozumiała, dlaczego wcześniej nie wyczuła jego obecności. Po prostu nie chciał się ujawnić. - W takim razie musi mi pani pozwolić naprawić błąd - stwierdził ściszonym głosem i rozejrzał się po zatłoczonej sali balowej. - Zna pani... ustronne miejsce, gdzie mógłbym panią przeprosić? Jeszcze nikomu nie udało się onieśmielić Vixen Fontaine. Poza tym nie zamierzała pozwolić mu uciec. Nie teraz. - Lady Franton na pewno pozamykała na klucz wszystkie odosobnione pomieszczenia. - Do diaska! - Rzucił posępne spojrzenie na jej wielbicieli. - Będziemy musieli udać się do... - Jej słynnego ogrodu - dokończyła. Niech teraz spróbuje się wycofać. Lecz zamiast wymyślić jakiś pretekst, żeby zostać w bezpiecznym miejscu, wśród łudzi, uśmiechnął się wyzywająco. - Tak. Czy mogę przeprosić panią w ogrodzie, lady Victorio? Och! Odmowa nie wchodziła w rachubę, skoro sama podsunęła ten pomysł. http://www.sun-technology.pl Federico skinął głową i ruszył do pokoju dziecinnego. W razie poważniejszego problemu niania miała obowiązek poinformować strażnika. Pchnął drzwi i stanął jak wryty. R S ROZDZIAŁ DRUGI - Tata! Weź go ode mnie! - rozpaczliwie zawył Arturo, widząc na progu ojca. Pulchna rączka chłopca była uwięziona w antycznej ceramicznej wazie, a trzyletni Paolo, blady jak papier z przerażenia, desperacko próbował uwolnić rękę brata, z całej siły ciągnąc do siebie naczynie. Arturo, krzycząc wniebogłosy, że zaraz urwie mu rękę, starał się powstrzymać malca.
zrobić sobie wolne popołudnie. Jak pani myśli? Zaskoczył ją. - Oczywiście, Wasza Wysokość - odparła. - Księżna Jennifer już zaplanowała powrót z kościoła, ale... - Niech pani poprosi jej asystentkę, żeby to zgrała. Tylko proszę zachować dyskrecję, by signorina Renati nic nie Sprawdź Jeremiaha. Benjamin zręcznie wyswobodził się ze splątanej kołdry i sennie ruszył do drzwi. Amy podążyła za nim. Zerknęła jeszcze na śpiącego Jeremiaha i cichutko zamknęła pokój. Gdy już znaleźli się w kuchni, nalała mleka do dwóch szklanek. Postawiła je na stole. Jedną przed chłopcem, drugą dla siebie. Usiadła obok Benjamina. - Skąd biorą się takie złe sny? - zapytał malec. Jeszcze się nie otrząsnął. Amy uśmiechnęła się łagodnie. - Takie sny to... to coś w rodzaju opowieści.